لکنت متوسط:

پسر بچه ای با درجه لکنت متوسط که بین سنین ۳-۱۳ سالگی است، دو ویژگی مهم دارد که او را از کودک با لکنت اولیه تمییز می دهد. اول اینکه او شروع به ترس از لکنت می کند، برخلاف لکنت های اولیه که معمولاً ناکام، ناامید، هیجان زده و یا رنجیده خاطر می شوند. دوم، او به ترسش از لکنت با ظهور اجتناب از آن واکنش  نشان می دهد، چیزی که در لکنت اولیه به هیچ وجه انجام نمی دهد. این علائم جدید به تدریج با تجارب منفی لکنت برای شخص دارای لکنت ظاهر می شوند. برای  مثال او گیرمی کند و احساس درماندگی می کند، شنونده ها به این حالت با ناراحتی یا مسخره کردن پاسخ می دهند، و این عمل به تناوب اتفاق می افتد و او می ترسد. اگرچه که افراد دارای لکنت متوسط تکرار هم می کنند، عمده ترین و قابل توجه ترین رفتارهای اصلی، گیرها هستند. گیرهای کودکان با لکنت متوسط با افزایش تنش رشد می کند که شروع این رفتار در لکنت اولیه بود. یک کودک در مرحله لکنت متوسط معمولاً با توقف جریان هوا، آواسازی، حرکت یا هر سه آن ها و سپس تلاش برای بدست آوردن دوباره گفتارش لکنت می کند. دیگر لکنتش خیلی او را متعجب نمی کند. در عوض، با در نظر گرفتن صدا و رفتارش در موقعیت های معین، او می تواند لکنتش را پیش بینی کند.

ویژگی های لکنت متوسط