من در طول ۲۶ ماه درمان از راه دور که شروع کردیم خدا گواهه یک لحظه احساس نکردم درمانگر پسرم دور هست. در طول این مدت تقریبا دو سال و اندی آقای دکتر برزگر تمام لحظات از درمان پسرم حمایت کرده است. پشت منِ مادر با قدرت ایستاده تا من در نوسانات زیادی که محمدعلی داشت نا امید نشم. (جا داره از جناب آقای شفیعی که ۶ ماه به درمان محمدعلی نظارت کردند تشکر کنم همیشه بهم روحیه دادند و به من می‌گفتند تاب بیار همه چی حل میشه)

آقای دکتر همیشه چه تلفنی چه حضوری به من امید داده‌اند مشکل پسرم رو به زبان ساده برام توضیح داده‌اند که بفهم علت نوسانات چیست. نوسانات محمدعلی زیاد بود همیشه هم برگشت به نقطه اول نمره ۶ و ۷

با اینکه همسرم خیلی خیلی در طول درمان حمایت کرده و می‌کنند. اما بعضی مواقع می‌دید که برگشتیم خط اول درمان. یه جوری به من می‌فهموند که تمریناتی که من می‌کنم با کیفیت نیست برای همین نوسان می‌کنه. اما من وجدانا و با تمام توانم تمرین می‌کردم اما دلم می‌لرزید نکنه کم میذارم. اما هر چه سعی می‌کردم بازم نوسان می‌کرد.

اما نوبت جلسات تلفنی می‌رسید به آقای دکتر برزگر می‌گفتم. چنان با حوصله و صبر منو توجیه می‌کرد که من می‌فهمیدم ایراد از من نیست. نوع لکنت و شرایط پسرم درمان رو راحت پیش نمیبره. از آقای دکتر برزگر ممنونم همیشه پشت من و پسرم بودند.

انشالله تا آخر درمان لحظه‌ای عقب نخواهم نشست تا مجوز ترخیص رو از شما در مطب بگیریم. فقط نمیدونم اونروز از خوشحالی چیکار خواهم کرد. تا آذر شهر پیاده خواهم دوید. توصیه نهایی من به مادران انتخاب بخشی از صحبت‌های جناب آقای شفیعی در مورد هدف هست. خانواده‌هایی که مانند شما با چالش لکنت مواجه بودند و توانستند موفق شوند چه ویژگی‌های مشترکی داشتند.

ویژگی مشترک ۱: هدف گرا بودن. هدف، پی گیری مستمر مقصدی ارزشمند تا رسیدن به آن است. تک تک کلمات سازنده این جمله را ملاحظه کنید. «مستمر» یعنی این یک روال است، زیرا هدف‌ها به وقت نیاز دارند.

«پیگیری» نشان می‌دهد که ممکن است این امر شامل جست و جو نیز باشد. امکان دارد موانع و مشکلاتی باشند که باید بر آن‌ها غلبه کرد.

«ارزشمند»، بیان می‌کند که این پیگیری و جست و جو با ارزش است، و دیگر این که، پاداشی که به اندازه کافی بزرگ است، در پایان برای تحمل اوقات سخت وجود دارد.

«تا رسیدن به آن» یعنی آن که برای پایان گرفتن کار، هر کاری انجام می‌دهید. همیشه ساده نیست، اما اگر می‌خواهید زندگی عاری از لکنت داشته باشید، این کار ضروری است.

به زبان ساده بگم یا تا آخر عمرمون با لکنت بچه بسازیم و هر وقت خواست صحبت کنه دلشوره بگیریم؟ یا دو سال سختی درمان یا اگر راه دوریم سختی راه رو تحمل کنیم؟ کدام رو انتخاب می‌کنید؟